به گزارش پایگاه خبری «اصفهان سبز»، مجموعهای از تصاویر هوایی و زمینی از شهر باغبهادران از توابع شهرستان لنجان که توسط عکاس هنری، استاد ارمن شاجانیان ثبت شده است، وضعیت نگرانکننده گسترش ساختوسازهای غیرمجاز و زمین خواری در این منطقه را به تصویر میکشد.
در این تصاویر، علاوه بر مناظر چشمنواز طبیعی و پوشش سبز اطراف شهر، روند رو به رشد احداث خانهها و آپارتمانهای غیرمجاز در اراضی طبیعی بهوضوح مشاهده میشود. این ساختوسازها در حالی انجام میگیرد که به گفته اهالی منطقه، تاکنون از سوی قوه قضائیه اقدام مؤثری برای جلوگیری از تخریب منابع طبیعی صورت نگرفته است.
باغبهادران بهعنوان یکی از مناطق خوشآبوهوای استان اصفهان، همواره مورد توجه گردشگران و علاقهمندان به طبیعت بوده است؛ اما تداوم این روند میتواند سیمای طبیعی و زیستبوم منطقه را با تهدید جدی روبهرو کند.

















به گزارش پایگاه خبری اصفهان سبز، نمای درها و ورودیها در اصفهان قدیم یکی از شاخصترین جلوههای معماری ایرانی-اسلامی به شمار میرود. این ورودیها علاوه بر جنبه کاربردی، نشانگر جایگاه اجتماعی، سلیقه هنری و باورهای فرهنگی سازندگان بودند.
ساختار کلی ورودیها در معماری اصفهان قدیم معمولاً شامل سه بخش اصلی بود:
درِ چوبی اصلی (دولنگه یا یکلنگه)
این درها عمدتاً از چوب درختان مقاوم مانند چنار یا گردو ساخته میشدند و با نقشکوبی یا منبتکاری تزئین میگردیدند.
سردر (طاقنما یا ایوانچهٔ ورودی)
بالای در معمولاً طاقی با آجرکاری یا گچبری ساخته میشد. در خانههای اعیان، سردر با کتیبه یا تاریخ ساخت مزین میشد و در مساجد و کاروانسراها، تزئیناتی چون کاشیکاری معقلی یا مقرنس داشت.
هشتی (فضای نیمهتاریک بعد از در)
هشتی فضایی هشتضلعی یا چهارضلعی بود که پس از عبور از در ایجاد میشد. این فضا مانع دید مستقیم به حیاط میشد و حریم و وقار معماری ایرانی را حفظ میکرد.
دروازههای تاریخی مساجد و کاروانسراها
در مسجد جامع اصفهان چندین دروازه از دوره سلجوقی باقی ماندهاند، از جمله دروازه اصلی پرتال سلجوقی.در مسجد حکیم، پرتال عظیم بر پایه مسجد جرجیر (دوره بوییان، قرن دهم هجری) ساخته شده است. این پرتال با نمای آجری و تزئینات گچبری، یکی از قدیمیترین ورودیها به شمار میرود.
خانهها و درهای دوره قاجار
نمونههایی مانند «خانه امینالتجار» دارای درهای چوبی با تزئینات هنری زیبا هستند که جلوهای از معماری دوره قاجار در اصفهان ارائه میدهند.
تصاویر این گزارش توسط استاد ارمن شاجانیان ثبت شده و توسط پایگاه خبری اصفهان سبز منتشر میشود.














به گزارش پایگاه خبری اصفهان سبز ، مجتمع پتاس خور، نخستین واحد تولید پتاس در کشور است که در کویر مرکزی ایران و در فاصله ۴۵۰ کیلومتری شرق اصفهان، در ۲۵ کیلومتری شهرستان خور و بیابانک واقع شده است. این مجتمع پس از ۱۵ سال از آغاز عملیات اکتشاف، با هدف تولید سالانه ۵۰ هزار تن کلرید پتاسیم بهعنوان کود شیمیایی، ۳۰۰ هزار تن کلرید سدیم برای مصارف پتروشیمی، خوراکی و دارویی، و ۳۰ هزار تن هیدروکسید منیزیم به بهرهبرداری رسیده است.
بر اساس اطلاعات منتشرشده، سرمایهگذاری ارزی این طرح ۲۰ میلیون یورو و ارزش ریالی آن بیش از ۵۰۰ میلیارد تومان برآورد شده است. همچنین این مجتمع با اشتغالزایی مستقیم برای ۸۵۰ نفر و غیرمستقیم برای بیش از ۳ هزار نفر، یکی از پروژههای شاخص صنعتی شرق استان اصفهان محسوب میشود.
فعالیت اکتشافی این مجموعه از سال ۱۳۷۷ آغاز و کارخانه پتاس در سال ۱۳۹۴ رسماً افتتاح شد.مسئولان مجتمع پتاس خور اعلام کردهاند هدف اصلی این مجموعه، تولید سالانه ۱۰۰ هزار تن کلرور پتاسیم جهت مصارف کشاورزی است که نقش مهمی در ارتقای تولید داخلی و کاهش واردات مواد اولیه کشاورزی دارد.
همچنین وجود بیش از ۶۰ پتانسیل معدنی در پلایای مرکزی ایران با وسعتی بیش از ۱۰ هزار کیلومتر مربع شامل مناطق خور، میانی، ترود، دریاچه نمک قم، ارومیه، گاوخونی، میقان و شورابههای گنبدهای نمکی و حفاریهای نفتی، بهعنوان منابع بالقوه عظیم کشور شناخته میشوند. بهرهبرداری از این ظرفیتها با تکمیل زنجیره تولید محصولات معدنی، میتواند گامی مؤثر در جهت تحقق اقتصاد بدون نفت باشد.
از جمله محصولات تولیدی مجتمع پتاس خور و بیابانک میتوان به موارد زیر اشاره کرد:کلرید پتاسیم، کلرید پتاسیم دارویی، سولفات پتاسیم، کلرید کلسیم، نمک صنعتی، بلور نمک، نمک رژیمی، نمک حمام، محلولهای DC۴۰۰ و SSR۴۰۰، بیشوفیت، اکسید منیزیم و هیدروکسید منیزیم.
( گزارش تصویری از بازدید خبرنگاران استان اصفهان از مجتمع پتاس ۱۷ مهرماه ۱۴۰۴ با هماهنگی و همکاری شرکت حمایتی خدمات کشاورزی استان اصفهان - عکاس خبری آراد جویا )



























































به گزارش پایگاه خبری اصفهان سبز ، «شبهای جلفا» در اصفهان تجربهای بسیار خاص و دلپذیر است — ترکیبی از سکوت، نورپردازی، معماری تاریخی، فضاهای کافهای و حالوهوای فرهنگی که شب را زنده میکند و عکاسی شب یک ژانر جذابه که با نور کم و فضاهای خاص سروکار داره و به نوعی سختی کار خود را به همراه دارد.ویژگیها و جذابیتها شبهای جلفا*معماری و نورپردازی شب که میشود، کلیسای وانک و برخی کلیساهای دیگر در جلفا نورپردازی میشوند که جلوهای بسیار زیبا دارند.گذرهای سنگفرششده، ایوانها، سردر خانههای تاریخی و دیوارها در نور ملایم چراغها جلوه بهتری مییابند.*کافهها، رستورانها و فضایشان محله جلفا یکی از بخشهایی است که شبها بسیار فعال است. کافهها و رستورانها با دکورهای ارمنی و تاریخی، موسیقی ملایم، و چراغها، محلی برای استراحت و معاشرت هستند. اگر اهل گشت و گذار همراه با دوستان باشید، شبهای جلفا یکی از بهترین گزینههاست.*جشنها و مناسبتها یکی از زمانهایی که جلفا در شبها به شکلی ویژه خود را نشان میدهد، شبها و روزهای نزدیک سال نو میلادی است. در این دوره، خیابانها، مغازهها، پنجرهها و در ورودیها با ریسهها و چراغهای رنگی تزیین میشوند و فضای جشن و شور به محله میآید. بسیاری از مردم، چه از جامعه ارمنی و چه غیر ارمنی، برای دیدن این نورپردازیها و حسوحال کریسمسی به این محله میآیند.
















به گزارش پایگاه خبری اصفهان سبز، کوچههای تنگ و باریک اصفهان بخشی از هویت تاریخی و معماری این شهرند که ریشه در بافت قدیمی محلهها، سبک زندگی سنتی و شرایط اقلیمی دارند. در بسیاری از محلههای تاریخی اصفهان، مثل جلفا، دردشت، بابالدشت، شهشهان و عباسآباد، هنوز هم میتوان کوچههایی را دید که ویژگیهای خاص خود را دارند.
ویژگیهای کوچههای تنگ و باریک اصفهان: اقلیم محور بودن
کوچههای باریک باعث میشدند سایهانداز دیوارها بیشتر باشد و در نتیجه، گرمای شدید تابستان اصفهان کمتر به خانهها و رهگذران برسد.
امنیت و دفاع
در دوران گذشته، کوچههای پیچدرپیچ و تنگ مانع حرکت سریع مهاجمان و سواران میشد. به همین دلیل، ساختار شهری حالتی دفاعی هم داشت.
زندگی اجتماعی
این کوچهها بیشتر شبیه گذرگاههای محلی بودند و محل رفتوآمد همسایهها، بازی کودکان، و حتی گاهی برگزاری آیینهای کوچک محلی.
معماری همساز با فرهنگ
خانهها در این کوچهها معمولاً با درهای چوبی بزرگ، ساباطها (سایهبانهای میان کوچه)، و دیوارهای کاهگلی شکلگرفتهاند که به زیبایی کوچه میافزایند.
استثنایی بودن
برخی کوچهها به دلیل وجود ساباطها یا گذرهای مسقف، حالت خاص و منحصربهفردی پیدا کردهاند. این ساباطها نهتنها سایه ایجاد میکردند؛ بلکه محله را به هم پیوند میدادند.این کوچهها نهتنها کارکرد شهری و اجتماعی داشتند، بلکه امروز هم برای گردشگران جذاباند چون مثل موزهای زنده، بخشی از تاریخ و فرهنگ اصفهان را نشان میدهند.
(عکاس هنری اصفهان سبز - استاد ارمن شاجانیان)














کد خبر :۲۸۴۹۴