یادداشت کوتاه: افزایش جهانی جمعیت «نیت‌ها»
روزنامه‌نگار و نویسنده گفت: نه درس می‌خوانند، نه به دنبال شغل‌اند و نه مهارتی می‌آموزند، جوانانی که نه درس می‌خوانند، نه به دنبال شغل‌اند و نه مهارتی می‌آموزند، طی سال‌های اخیر به دلیل افزایش جهانی جمعیتشان با عنوان «نیت‌ها» (NEET) مشهور شده‌اند.
به گزارش رسانه خبری صدای جویا از تهران، داریوش معمار روزنامه‌نگار و نویسنده با انتشار یادداشتی کوتاه با عنوان {افزایش جهانی جمعیتشان با عنوان «نیت‌ها»} به شرح زیر آورده است: نه درس می‌خوانند، نه به دنبال شغل‌اند و نه مهارتی می‌آموزند، جوانانی که نه درس می‌خوانند، نه به دنبال شغل‌اند و نه مهارتی می‌آموزند، طی سال‌های اخیر به دلیل افزایش جهانی جمعیتشان با عنوان «نیت‌ها» (NEET) مشهور شده‌اند.
نیت در تعریف جهانی به جوانانی گفته می‌شود که نه در فهرست آماری مشغول به تحصیل قرار دارند و نه در آمار شاغلان و مهارت‌آموزان جامعه محاسبه می‌شوند. ایران طی سال‌های اخیر با رشد چشمگیر این گروه از جوانان، رتبه بالایی در آمارهای جهانی کسب کرده است و همین امر نگرانی جامعه‌شناسان را در پی داشته است.
اگرچه در جوامع مختلف بازه سنی نیت‌ها متغیر است، اما در نمودارهای جهانی به طور معمول افرادی نیت خوانده می‌شوند که در محدوده سنی ۱۶ تا ۲۴ قرار دارند که نه تمایلی به تحصیل دارند و نه علاقه‌ای به یافتن شغل مناسب برای خود. این موضوع تأمین هزینه‌های زندگی آنها را به عهده والدین می‌گذارد. آنچه این پدیده را در ایران مورد توجه قرار داده افزایش آماری آن طی سال‌های اخیر است.
بر اساس برخی آمارها در سال ۱۳۹۷ دست‌کم ۳۰ درصد از جوانان ۱۵ تا ۲۴ساله در این گروه قرار داشتند. آمار منتشرشده نشان می‌دهد که ایران پس از برخی کشورهای آفریقایی بالاترین آمار نیت‌ها را دارد. نرخ ۳۰درصدی نیت‌ها در ایران از آن نظر قابل تأمل است که در جوامع توسعه‌یافته این عدد تنها ۲ تا ۱۰ درصد جوانان ۱۶ تا ۲۴ را در بر می‌گیرد.
نرخ نیت‌ها در میان مردان ایرانی در سال‌های ۱۳۹۴ تا ۱۴۰۰ حدود ۱۵ تا ۱۷ درصد و در میان زنان از ۴۷ درصد در سال ۱۳۹۴ به ۳۹ درصد در سال ۱۴۰۰ رسیده است. مطابق آمارها، در سال ۱۳۹۴ از ۵.۷ میلیون زن در گروه سنی ۱۵ تا ۲۵ سال، تعداد ۲.۷ میلیون نفر آنان نه مشغول تحصیل بودند و نه به دنبال شغل یا مهارت‌آموزی.
این آمار در سال ۱۴۰۰ به یک میلیون و ۹۸۵ هزار نفر رسیده است. سهم ۱۳.۲ درصدی جوانان ۱۵ تا ۲۴ساله از پنجره جمعیتی ایران باعث می‌شود افزایش این پدیده موجب تشدید برخی بحران‌های اجتماعی همانند احساس بی‌آیندگی، تجرد قطعی، رخوت اجتماعی و افسردگی شود.
