به گزارش پایگاه خبری صدای جویا از شاهین شهر اصفهان، یکی از تحلیلگران مسائل سیاسی طی یادداشتی با عنوان اینکه «نقشه واضح و روشن است، محمدجواد ظریف از وزارت امور خارجه استعفا کرده چراکه استعفا برای فشار هست»، آورده است: درست یک ماه پیش بود که چندین وزیر به رهبری معظم انقلاب امام خامنه‌ای نامه نوشتند که یا FATF تصویب می‌شود یا استعفا خواهند داد.
این استعفا هم برای افزایش فشار بر نظامی است که امروز تحت شدیدترین فشارهای ارزی و اقتصادی قرار گرفته است. ارزش پول ملی‌اش ۷۰ درصد سقوط کرده و قیمت تمام کالاهای اساسی آن به‌صورت تصاعد هندسی رو به افزایش است.
واقعیت این است که استعفا یک امر معمولی و عادی و قانونی است؛ اما استعفای آقای ظریف در این شرایط و با توجه به فشارهای بیرونی و مشکلات درونی و همچنین عدم عذرخواهی از برجام و ۶ سال مذاکره بی‌حاصل و خسارت محض، استعفایی نیست که در راستای رضای خداوند متعال و حل کردن مشکلات مردم باشد. آقای ظریف باید می‌ماند تا با دست خود از برجام خارج می‌شد و با دست خود قراردادهای تحمیلی با کار گروه‌های FAFT و غیره را پاره می‌کرد.
تاریخ را به یاد بیاورید، استعفای عجیب میرحسین موسوی نخست‌وزیر وقت در سال ۶۷ و درست در سخت‌ترین شرایط و ایام آن مقطع که جنگ و فشارهای بیرونی و تحریم‌ها به مردم فشار می‌آورد. روز ۱۵ شهریور سال ۱۳۶۷ در شرایطی که ایران به‌تازگی قطعنامه آتش‌بس یا به تعبیر امام خمینی (ره) جام زهر را پذیرفته بود، روزنامه جمهوری اسلامی که در اختیار مسیح مهاجری یکی از نزدیک‌ترین چهره‌ها به میرحسین قرار داشت، در حالی منتشر شد که خبر استعفای میرحسین موسوی از نخست‌وزیری را به‌عنوان تیتر یک انتخاب کرده بود، استعفایی که بدون هماهنگی رئیس‌جمهور و رهبر کبیر انقلاب اسلامی نگاشته شده بود.
آیت‌الله خامنه‌ای به‌عنوان رئیس‌جمهور خطاب به میرحسین موسوی نوشت: «در شرایط حساس کنونی و درحالی‌که مذاکرات ژنو در جریان است و لازم است همه در برابر ترفندهای دشمنان آماده و از مسائل داخلی فارغ‌البال باشیم، استعفای دولت برخلاف مصلحت کشور و انقلاب است و ضربه‌ای بر مصالح نظام جمهوری اسلامی است. استعفای شما را به مصلحت ندانسته و اصرار بر آن را ضربه به‌نظام و حتی با کمال معذرت خیانت و البته خیانت غیرعمدی می‌دانم و معتقدم خوب است، جنابعالی امروز نظرات حضرت امام (ره) در امور اقتصادی را به‌طور دربست بپذیرید. استعفا را نمی‌پذیرم و خواهش می‌کنم اصرار نکنید.»
و امام خمینی (ره) در پاسخ به استعفای وی نوشت: «نامه استعفای شما باعث تعجب شد. حق این بود که اگر تصمیم بدین کار داشتید، لااقل من و یا مسئولین رده‌بالای نظام را در جریان می‌گذاشتید. در زمانی که مردم حزب‌الله برای یاری اسلام، فرزندان خود را به قربانگاه می‌برند چه وقت گله و استعفا است. شما در سنگر نخست‌وزیری در چارچوب اسلام و قانون اساسی به خدمت خود ادامه دهید، درصورتی‌که نسبت به بعضی از وزرا به توافق نمی‌رسید چون گذشته عمل شود. این حق قانونی مجلس است که به هر وزیری که مایل بود، رأی دهد. تعزیرات از این پس در اختیار مجمع تشخیص مصلحت است که اگر صلاح بداند به هر میزان که مایل باشد، در اختیار دولت قرار خواهد داد. همه باید به خدا پناه ببریم و در مواقع عصبانیت دست به کارهایی نزنیم که دشمنان اسلام از آن سوء استفاده کنند. مردم ما از این‌گونه مسائل در طول انقلاب زیاد دیده‌اند. این حرکات هیچ تأثیری در خطوط اصیل و اساسی انقلاب اسلامی ایران نخواهد داشت. ازآنجاکه من به شما علاقه‌مندم، ان‌شاءالله عندالملاقات مسائلی است که گوشزد می‌نمایم». روح‌الله الموسوی الخمینی – ۱۵/۶/۶۷
در پایان باید عرض کنم، نه‌تنها دشمنان این نظام که حتی فرزندان این انقلاب هنوز مردم و رهبر این مردم یعنی امام خامنه‌ای را نشناختند؛ سید علی تا حالا به هیچ‌کس باج نداد و نمی‌دهد و نخواهد داد! بی‌تردید این استعفا چه پذیرفته شود چه پذیرفته نشود و برای کسب محبوبیت کاذبی بعد از ایام منفوریت صورت گرفته باشد، هیچ تزلزلی در اراده این ملت نخواهد داشت. چنانچه پذیرفته شود امیدواریم شخصی داعیه‌دار وزارت امور خارجه این کشور شود که تمام جهان را در آمریکا و دو یا سه کشور اروپایی خلاصه نکند و ارتباطات ویژه‌ای با همسایه‌های مرزی، همسایه‌های منطقه‌ای، همسایه‌های قاره آسیا، کشورهای مسلمان، آمریکای لاتین و آفریقا برقرار نماید.
انتهای پیام/ج
دریافت
